Krótka historia Żuławy

W 1937 roku na kolonii Żuława, wieś Żeszczynka została przeprowadzona parcelacja majątku szlacheckiego.

Mieszkańcy Stasówki otrzymali propozycję osiedlenia się na Żuławie na warunkach: ci którzy zdecydują się na osiedlenie się na Żuławie dostaną o połowę gruntów ornych, pastwisk. W tym samym roku 1937 zdecydowane rodziny przeniosły się na Żuławę, zgodnie z przedstawioną propozycją – były to rodziny Pusiewiczów, Niedzwiedzkich, Południków, Kalinowskich, Najdyhor Franciszek, Jeruzalski Czesław, Kałabunowski Wacław, Niedzwiedzki Marcin,  Kałabunowski Jan, Najdyhor Teodor, Tychoniewicz Grzegorz

Pusiewicz Władysław i żona Antonina – troje dzieci dwie córki: Danuta, Zofia, syn: Marcin.

Córki założyły swoje rodziny i wyjechały, pozostał syn Marcin z rodzicami. Po pewnym czsie Pusiewiczowie Władysław – Antonina przenieśli się do Wisznic. Zamieszkali w odziedziczonym domu wujostwa Kurowskich. Pozostał syn Marcin z żoną Wiesławą i trzema synami. . Z biegiem czasu Marian przewiózł z Żuławy dom. Usytuował go na działce Kurowskich, którą odziedziczył w spadku.

Pusiewicz Kazimierz (imion rodziców nie pamiętam), zarówno Władysław i Kazimierz Pusiewiczowie zajmowali się rolnictwem jak wszyscy, którzy osiedlili się na Żuławie.

Kazimierz Pusiewicz zajmował się też pszczelarstwem , lubił muzykę.

Imię żony Kazimierza Regina. Rodzina Kazimierza i Reginy pięcioosobowa – troje dzieci i oni.

Po zakończeniu nauki dzieci przeniosły się do innych miejscowości. Pozostał Kazimierz z żoną Reginą. Po pewnym czasie przenieśli się do Jasionki okolice Parczewa.

Rodzina Niedzwiedzkiego Edwarda pięcioosobowa. Edward z żoną, troje dzieci. Dwóch synów

i córka. Nie jestem w stanie powiedzieć o losach Edwarda i jego żony. Pozostało jedynie siedlisko na którym stoi krzyż przypominający że tutaj mieszkali przed laty ludzie.

W odniesieniu do krzyża nieznani mi są fundatorzy oraz intencja fundatorów krzyża.

Przed laty poświęcenie pól odbywało się od szosy w stronę zachodu malutki zakręcik następnie w kierunku północy, ponownie w lewo na zachód do wspomnianego krzyża i powrót do miejsca z którego wyruszał kapłan i mieszkańcy Żuławy.

Po rodzinie Południków pozostało jedynie siedlisko, pamięć i wspomnienia.

Południk Stanisława po śmierci męża pozostała sama z dziećmi. Dzieci dorastały, zakładały rodziny. Rodzinie życie nie szczędziło klęsk. Południkowie mieli dwóch synów: Jan, Stanisław,

córki: Józefa, Maria, Genowefa, Jadwiga, Halina, Wanda.

Syn Jan zamieszkał w Połoskach z żoną i dwiema córkami, po śmierci żony Jana jedną córkę wychowała babcia Stasia Południk, druga pozostała z nimi. Córka Józefa zamieszkała w Wisznicach po wyjściu za mąż Maria w Rowinach, Genowefa w Stasiówce, Halina w Łomazach,

Wanda w Piszczacu, syn Stanisław w Rowinach. Południkowa z Bożą pomocą, Miłosierdziem Bożym pokonywała trudy życia.

Seweryn Kalinowski żona Marianna mieli jednego syna  Antoniego Apoloniusza . Marianna była drugą żoną Seweryna. Pierwsza żona Seweryna pochodziła z rodziny Koladów z okolic Brześcia.

Z żoną Stanisławą mieli dwie córki: Kazimierę urodzoną w 1930 roku, Mariannę urodzoną w 1933 roku. Druga żona pochodziła z Wisk gmina Tuczna.

Warunki życia mieszkańców Żuławy trudne i ciężkie. Dojazd z Żeszczynki na Żuławę był okropny,

woda z łąk przerywała drogę zwaną „Groblą”, brak światła oświetlenie lampą naftową.

Wiosna – roztopy,  zima – zaspy. W takich warunkach  wegetowały rodziny. Nie umiem znaleźć słów w celu dotarcia dzieci do szkoły.

Czerwiec roku 1975  był nadzieją na lepsze jutro zrobiono elektryczne światło. Mieszkańcy zaczęli z ulgą oddychać, chociaż nie we wszystkim – takie jest życie. Za wszystko dziękujemy Panu Bogu.

Paulina Kalinowska

Poniżej jeszcze nagranie, na którym możemy
zobaczyć Żuławę i Żeszczynkę z lotu ptaka